Δυο λόγια για Ένα παλιό Χρέος και Μια Πρόταση

 

    Είναι φορές, που λες δεν έχει άκρη το κουβάρι, το πράγμα έχει τη βαθειάν αιτία του κι η κρίση ένα παραπάνω κι ό,τι να πεις κι ό,τι να κάμεις μάταιο.

    Εδώ σου λένε είναι Ανώγεια  κι Ανώγεια  θα πει τόπος δύσκολος, με την καλή έννοια και με την άλλη, την ανάποδη και σκέφτεσαι πόσο εύθραυστη έχει κάμει η φύση την κατά τα άλλα σοφή ισορροπία των αντιθέτων και πέφτεις σε χειμερία περίσκεψη.

Ύστερα πέφτει το μάτι σου σε ένα προαύλιο σχολείου, όπου τα παιδιά παίζουν ανέμελα, γιατί αυτό, λέει, θα πει να είσαι παιδί, να χαίρεσαι χωρίς κανένα άλλο λόγο, και απορείς, που με το παραμικρό γελούν με όλα τους τα δόντια σα να σε περιπαίζουν, που σκοτίζεσαι.

    Και για να μικρύνεις την απόσταση, κάπως να αποφύγεις την αμηχανία, ανασύρεις από τη μνήμη εικόνες από το δικό σου σχολικό προαύλιο, με τα πρόσωπα των συμμαθητών σου πάλι γελαστά και σχεδόν ξέγνοιαστα κι ας είχαν ένα παντελόνι για τις τέσσερεις εποχές κι ας είχαν ξενυχτίσει στο φως της λάμπας για να διαβάσουν από βιβλίο δανεικό.

    Γιατί αυτά, εκτός που ήταν παιδιά, είχαν και την καλή τύχη από τη γενναιοδωρία ενός Ανθρώπου να είναι Γυμνασιόπαιδα και το να είσαι Γυμνασιόπαιδο στα Ανώγεια τέλει δεκαετίας του ’60 δεν ήταν μικρό πράγμα.

    Και ναι αυτό, το θαρρείς πεταμένο στο γκρεμό κτήριο, δωρεά στα Ανωγειανόπουλα, αλλά εν τέλει και σε παιδιά άλλων 86 χωριών από τα πέριξ, του αείμνηστου Μιχαήλ Σταυρακάκη και της συζύγου του Λετίτσιας, στάθηκε ως τα σήμερα μια από τις πιο  γενναιόδωρες πράξεις Ανωγειανού προς τον τόπο του και οπωσδήποτε η πιο αποδοτική επένδυση για την ανάπτυξη και τη συνολική προκοπή του.

    Από όσους περάσαμε από αυτό το σχολειό (1767 είναι μόνο οι απόφοιτοι ως την ώρα που μιλούμε) και με το εφόδιο της γνώσης αναζητήσαμε μιαν άλλη, ας την πούμε ακαδημαϊκή, πατρίδα, λίγοι γύρισαν στα χωριά τους, κάποιοι και στα Ανώγεια, οι περισσότεροι σκορπίσαμε κουβαλώντας στις αποσκευές μας τη μελαγχολία του νόστου και το ανεξόφλητο μιας οφειλής στον τόπο των παιδικών μας χρόνων και στον Άνθρωπο, που μας άνοιξε δρόμο για την επιστήμη και τη ζωή.

   Ένα μέρος από την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη  στο ευεργέτη Μιχάλη Σταυρακάκη και τη σύζυγό του πέρα από την προτομή τους, που  σήμερα κοσμεί  το ανάμεσα των δυο σχολείων, έχει αποδοθεί κατά καιρούς έκτοτε με πρωτοβουλία του Δήμου ή άλλων φορέων.

   Πέρυσι το καλοκαίρι υπό την οργανωτική και καλλιτεχνική φροντίδα της οικογένειας των Σταυρακάκηδων κάποιοι απόφοιτοι επιχειρήσαμε κάπως πιο εμφατικά να υπογραμμίσουμε το μέγεθος της γενναιοδωρίας του ξυπόλυτου μετανάστη στη υπεραντλαντική πατρίδα με  το Ανωγειανό φιλότιμο και τη διορατική ματιά και τιμώντας τον να τον προβάλουμε ως πρότυπο έμπρακτης αγάπης προς το γενέθλιο τόπο και γενικά να μην αφήσουμε τη σκόνη από την αντάρα της καθημερινότητας να κατακάτσει πάνω σε μια τόσο ευεργετική χειρονομία, που ο συμβολισμός της εκτείνεται πέρα από τη ανάγκη της στιγμής και ζητά διάρκεια και μιμητές.

   Δουλεύοντας πάνω σε αυτήν τη σκέψη οι τρεις τέσσερεις, που στο μεταξύ γίναμε έντεκα και συγκροτήσαμε μια άτυπη ομάδα, με προοπτική στο άμεσο μέλλον να πάρει και νομική υπόσταση, είπαμε πως είναι καιρός όλοι, όσοι περάσαμε από αυτό το σχολειό, να βρεθούμε κάποια στιγμή στα Ανώγεια – η πρώτη σκέψη είναι το επόμενο καλοκαίρι (Αύγουστος του 2018) πρώτη φορά όλοι μαζί και με την παρουσία μας πρώτα να δηλώσουμε πως δεν ξεχάσαμε από πού ξεκινήσαμε και πώς και ύστερα, αφού συστηθούμε ξανά με τις νέες μας ιδιότητες και ανασυντάξουμε τις κοινές μνήμες, να αναζητήσουμε τρόπους «επιστροφής» στον τόπο μας, που σε δύσκολους καιρούς επένδυσε τις καλύτερες από τις ελπίδες τους στη σπουδή και το μέλλον μας.

Λόγοι, νομίζουμε νοσταλγίας και χρέους πρέπει σε μονιμότερη βάση να οδηγούν τα βήματα και τη σκέψη μας πίσω στο σχολειό και τον τόπο μας, ένα τόπο, που όχι χωρίς δική του ευθύνη, χρεώθηκε από τη φύση και την ιστορία του να κουβαλεί μιαν αξίωση, που υπερβαίνει το μέτρο, έτσι, γιατί δε μας αρκεί να είμαστε αλλιώτικοι, θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί, με την αρχική σημασία του «διαφέρω» που σήμαινε «ξεχωρίζω», τη σεμνή, πάει να πει υποδήλωση του υπερέχω.

Μαζί με όσους κατάφεραν να παραμένουν στα Ανώγεια, είμαστε το έμψυχο δυναμικό του τόπου,  και οι καιροί δύσκολοι και ο τόπος, μας έχει ανάγκη.

   Πρόθεσή μας είναι, αξιοποιώντας, τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς, αλλά και τα κατά τα άλλα «δαιμονικά» μέσα της λεγόμενης κοινωνικής δικτύωσης, που όσο να πεις αψηφούν τις αποστάσεις, σε πρώτη φάση να βρεθούμε στην αφετηρία μας και ύστερα ενωμένοι να αναζητήσουμε μέσα, ιδέες και τρόπους να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε τη λειτουργία του Γυμνασίου  Ανωγείων, εμπλέκοντες μαθητές, μαθητεύσαντες και αποφοίτους και στη συνέχεια  ένας – ένας, κατά ομάδες ή και όλοι μαζί να θέσουμε εαυτούς στη διάθεση της τοπικής κοινωνίας, που αντιμέτωπη με την πολυποίκιλη κρίση, δεν έχει που αλλού να ακουμπήσει παρά στο ανθρώπινο πρώτα κι ύστερα στο επιστημονικό και πνευματικό δυναμικό της.

   Κοντολογίς οι όπου γης Ανωγειανοί, που περάσαμε από το Σταυράκειο Γυμνάσιο-Λύκειο Ανωγείων και νιώθουμε τυχεροί, γιαυτό και χρεωμένοι, του χρόνου τον Αύγουστο ας προγραμματίσουμε από τώρα οι  διακοπές μας να σταματούν και στα Ανώγεια.

Ας διψάσουμε λίγο παραπάνω για δροσερές μνήμες κι ας κάνουμε να έχει γραφεί και για μας εκείνο το  απολογητικό αλλά παρήγορο, πως «όποιοι γύρισαν, δεν έφυγαν ποτέ».

Βέβαια οφείλουμε εξ αρχής μιαν εξήγηση: Ποιοι είμαστε εμείς, που στην αρχική φάση ας αποκαλούμαστε «ομάδα πρωτοβουλίας» και πως προκύψαμε;

   Και την οφείλουμε αυτήν την εξήγηση και σε εκείνους που εύλογα  όλως καλοπροαίρετα  θα αναρωτηθούν και στους άλλους, ελπίζουμε ελάχιστους, αλλά που δεν απολείπουν, εννοούμε αυτούς, που ακόμη και όταν τους δίνεις το χέρι και τους χαμογελάς, εκείνοι σου δείχνουν τα δόντια τους.

  Όλα ξεκίνησαν από την κίνηση του Μήτσου και στη συνέχεια όλων των Σταυρακάκηδων να οργανωθεί η περυσινή τιμητική ημερίδα για το Μιχάλη και τη Λετίτσια και στην απήχηση που βρήκαν κάποιες σκέψεις, που ακούστηκαν, πως η ευγνωμοσύνη δεν εξαντλείται σε ένα ευχαριστώ και πως τιμή ευεργέτη θα πει μίμηση ευεργέτη και πως οι μαθητές αυτού του Σχολιού και κατ’ επέκταση η Ανωγειανή κοινωνία πρέπει να  γαλουχηθεί πάνω σ’ αυτήν την παιδαγωγική βάση.

Λόγοι προγραμματισμού και χρονοδιαγράμματος δεν επέτρεψαν  να γίνει τότε η αναγκαία ζύμωση και να προκύψει κάτι πέρα από τα λόγια, ήταν βλέπετε και το τραπέζι, που περίμενε, κι  όπου  αναμετρώνται πνευματικό έδεσμα με τα Ανωγειανά μακαρόνια, αυτά με τον αθότυρο, είναι γνωστό, νικούν τα μακαρόνια, το πράγμα λοιπόν έμεινε εκεί, ωστόσο είχε πέσει ο σπόρος.

Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά η διήγηση μιας αγωνίας

  Πρώτη συζήτηση Αύγουστος 2016 στο περαχώρι: η Μαίρη, ο Μήτσος, η Μίρκα και ο Γιαννάκος: οι κουβέντες απλές, το πράγμα πρέπει να έχει συνέχεια, οι συναντήσεις των αποφοίτων πρέπει να γίνουν θεσμός,  το μότο πάντα το ίδιο, εκείνο της ημερίδας: - Αν ένα παιδί, ξυπόλητο, πεινασμένο και αγράμματο, που έφυγε από τα Ανώγεια 8 χρονώ, όχι μόνο δεν ξέχασε το χωριό του, αλλά δώρισε  ένα  τεράστιο ποσό για τα δεδομένα της εποχής  για να στήσει ένα Σχολιό  και λοιπά …και λοιπά …. Με 1767 απόφοιτους ( 10 χρονιές αποφοίτων είναι τώρα συνταξιούχοι) από 87 πόλεις και χωριά, εμείς οι ωφελημένοι από αυτή τη δωρεά σήμερα , που ο μαθητικός πληθυσμός φθίνει, σήμερα, που η Ανωγειανή κοινωνία εν μέσω κρίσης πέρα από την καθημερινή μέριμνα πατώντας στην παράδοση και την ιστορία της από τη μια  και την ανάγκη εκσυγχρονισμού από την άλλη πασχίζει να αυτοπροσδιοριστεί, εμείς, που σπουδάσαμε και τα λόγια τα έχουμε εύκολα, τι κάνουμε;

  Δεύτερη συνάντηση καλοκαίρι του 2017…. Δεκαπενταύγουστος  Εκδηλώσεις … Γιορτές, γάμοι  και Υψηλότατοι προσκεκλημένοι.. Μετά που έπεσε η σκόνη στις 17 Αυγούστου… Ξανά συζήτηση η Μαίρη Ο Μήτσος ο Γιαννάκος…. Να  τα ξανά πούμε από κοντά… είπανε  και να καλέσει και ο     « καθα  είς» όποιο βρει και θέλει να’ ρθει, Η Μαίρη το’ πε στην Αγάπη και στο Βασίλη ο Γιαννάκος στον Αλέκο τον Μπάμπη και στον Μανώλη  Ο Δήμαρχος και  ο  πατήρ Ανδρέας έδειξαν κατ’ ενθουσιασμένοι με την ιδέα κι ο Δημήτρης του Ζαΐμη με την Ελένη παρόντες, η Αρετή ήταν έτοιμη από το τέλος της Ημερίδας. Πολλοί άλλοι δεν τους βόλευε η ώρα…. ήσαν και γάμοι.. που έπρεπε να πάνε λέει…

Συμφώνησαν όλοι να τα πούμε από νωρίς  στην Ντελίνα το απόγευμα, γιατί ύστερα έχουμε και το γάμο..

και ούτω πως εγένετω Ομάδα Πρωτοβουλίας….

Δε θέλει πολύ το πράμα λίγο φιλότιμο, πηγαίο ενθουσιασμό και μπόλικη αποκοτιά, και στο ύστερο επαφή με την πραγματικότητα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις, αλλά διάολε και λιγότερο συγκρατημένη αισιοδοξία,. τα είχαμε όλα

Εκεί προχωρήσαμε  σε αυτοανίχνευση, λέχτηκαν πολλά αλλά όχι διάφορα, όλα ευθυγραμμισμένα στους άξονες, που είχαν ήδη καθοριστεί:

Το χρέος, το Σχολειό, ο τόπος, οι απόφοιτοι, τα αδιέξοδα και η δυναμική

Ένας είπε πως αργήσαμε πολύ, άλλος πως μπορεί να παρεξηγηθούμε ως αυτόκλητοι σωτήρες, μιλήσαμε πως οφείλουμε και πως, αν ενωθούμε μπορούμε, μιλήσαμε για το βαρύ όνομα των Ανωγείων και την πολιτιστική ευθύνη να το κρατάμε μακριά από τη μετριότητα, το μεγαλείο της Ανωγειανής ψυχής, την ευαισθησία και την τραχύτητά της, πόση ιδιάζουσα ομορφιά και πόση παράξενη αλήθεια έχει αυτός ο τόπος, που μπορεί ακόμη περισσότερο να αναδειχθεί συνδράμοντας όσους μέχρι σήμερα έχουν ατομικά ή συλλογικά επωμιστεί αυτό το βαρύ έργο  και βέβαια για τις δυσκολίες των ανθρώπων και την  αξιοπρέπεια, με την οποία τις παλεύουν, για την εγγενή παθολογία του τόπου την αυτοδικία, την κλεψιά, την κοινωνικά νομιμοποιημένη παραβατικότητα, την ταύτιση της αυθαιρεσίας με την ελευθερία, την κτηνοτροφική καθίζηση ενός τόπου, που διαθέτει μέσα και τρόπους και πείρα, αλλά για λόγους επαρκώς ανεξήγητους παραμένει στην υπανάπτυξη, μιλήσαμε για τις παραδόσεις, τις καλές και τις άλλες τις παρωχημένες ή και ανάλγητες, κείνες που έκαναν τον Καζαντζάκη κάποτε να πει πως  αυτή η Κρήτη, φορές έχει κάτι απάνθρωπο.

Μιλήσαμε και για άλλα.

Βεβαίως συζητήσαμε και τα θέματα εκπροσώπησης και λήψης αποφάσεων και συμφωνήσαμε ομόφωνα να τηρήσουμε διαδικασίες δημοκρατικές και ως προς το πρώτο και ως προς το δεύτερο προκειμένου να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια και συλλογικότητα.

Μέχρι την εκλογή και νομικά κυρωμένης εκπροσώπησης συμφωνήσαμε χρέη προσωρινού προέδρου να εκτελεί ο Γιαννάκος Ξυλούρης  και χρέη "συντονιστικής επιτροπής" να ασκούν ο Μήτσος, η Μαίρη και ο Γιαννάκος.

Και βέβαια συμφωνήσαμε όλοι ανεξαιρέτως πως όλα αυτά θα πρέπει να κρατηθούν μακριά από ταξικούς, ακαδημαϊκούς, ιδεολογικούς, ή παραταξιακούς, ή άλλους διαχωρισμούς

Είπαμε ακόμη πως με την επωνυμία ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ δεν εννοούμε μόνο όσους πήραν απολυτήριο, αλλά και όσους έχουν βγάλει έστω και μια τάξη του γυμνασίου ή Λυκείου Ανωγείων, ή απλά είναι Ανωγειανοί, βρίσκουν αναγκαία και χρήσιμη την πρωτοβουλία και θέλουν να βοηθήσουν.

  

Τί ζητάμε από εκείνους, που ενστερνίζονται αυτές τις σκέψεις και θέλουν να συνδράμουν;

​

Ζητάμε κατά βάση  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, συμμετοχή σε  ό,τι αφορά στο όλο εγχείρημα ( αρχαιρεσίες, εκδηλώσεις, δράσεις κ.τ.ο) ειδικότερα ζητάμε:

​

Οι πρώτοι που θα έρθουν σε επαφή μαζί μας να αναλάβουν να ειδοποιήσουν τους συμμαθητές της χρονιάς αποφοίτησής τους και, όσοι ενημερώνονται, να ενημερώνουν άλλους για τη μεγάλη συνάντηση στα Ανώγεια τον 15Αύγουστο του 2018.

​

Ζητάμε ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ  με την παρουσία τους στα Ανώγεια, τον 15Αύγουστο του 2018, στη συνάντηση όλων των αποφοίτων, από την πρώτη χρονιά αποφοίτησης το 1961 μέχρι την τελευταία το 2016.

Η Αριθμητική κατάσταση όλων των αποφοίτων αλλά και η κατάσταση κατά χρονιά αποφοίτησης μαζί με πλούσιο αρχειακό υλικό σχετικά με τους δωρητές και την δωρεά βρίσκονται στον ιστότοπο:           https://apofoitoistavrakei.wixsite.com/apofoitoistaurakeiou

Όσοι πιστοί, λοιπόν, αποφασίσουν να μπουν στο χορό μπορούν να απευθυνθούν και να δηλώσουν συμμετοχή στη Γραμματεία της Ομάδας Πρωτοβουλίας:  Χαιρέτη Μελπομένη (Μίρκα) heretim@hotmail.com κιν: 6972683257 ,

καθώς και στους:

 1.Μήτσο Σταυρακάκη , mitsovigli@gmail.com   κιν: 6977395245.

 2. Γιαννάκο Ξυλούρη , yiannakos@ergonkek.gr  κιν:6977503690.

 3. Μαίρη Μπαγκέρη, mairi1962@gmail.com   κιν:6979083196.

Ακόμη θεωρούμε αναγκαίο:

*Να διαβάζουν το σχετικό site και να γνωρίζουν ό,τι αφορά στο εγχείρημα.

*Να θεωρήσουν σχεδόν απαραίτητη την παρουσία τους στα Ανώγεια τον Αύγουστο του 2018.

* Να προβάλουν και να διαδίδουν την ιδέα θεωρώντας τον εαυτό τους εθελοντή σε μια κίνηση, που τους αφορά, όσο και όλους τους άλλους και να μη διστάζουν να προτείνουν όποια σκέψη ή πρωτοβουλία θα μπορούσε να βοηθήσει την κοινή αυτή προσπάθεια.

 

                                                     Αυτά για τώρα και καλή αρχή

Να πούμε ακόμη ότι η όλη προσπάθεια τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Ανωγείων και χορηγοί επικοινωνίας (τους ευχαριστούμε όλους θερμά) θα είναι η ΑΝΩΓΉ (εφημερίδα των όπου γης Ανωγειανών) και Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ (του Συλλόγου Ανωγειανών της Αθήνας), με όλως ιδιαίτερες ευχαριστίες στον πρόσφατα απελθόντα πρόεδρο και αρχισυντάκτη της Γιάννη Μανουρά , που με περυσινό του άρθρο πρώτος στήριξε και ανέδειξε το θέμα.

Υ.Γ 1.Τα μέλη της ομάδας πρωτοβουλίας όπως είχαν καθίσει στο τραπέζι είναι: Μήτσος Σταυρακάκης, Γιαννάκος Ξυλούρης, πατήρ Κεφαλογιάννης Ανδρέας, Αρετή Σπαχή, Αγάπη Καλομοίρη, Χαράλαμπος Τσαγκαράκης, Αλέξανδρος Διαμαντής, Βασίλης Βουιδάσκης, Μαίρη Μπαγκέρη, (Δήμαρχος) Εμμανουήλ Καλλέργης, Εμμανουήλ Δακανάλης, Δημήτρης Σαλούστρος( του Ζαϊμη) και η σύζυγός Ελένη Ταμπουρατζή. Ο Γιάννης Μανουράς, και η Μελπομένη – Μίρκα Χαιρέτη απουσίαζαν, άλλα θεωρούνται de facto μέλη της Ομάδας Πρωτοβουλίας.

 

                                                      Για την ομάδα πρωτοβουλίας

                                                                            ο

                                                 128ος Απόφοιτος Γυμνασίου Ανωγείων